کد مطلب:31994 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا در زمان قديم مردم نميخواستند به خداي واقعي ايمان بياورند؟ همراه با جواب قانع كننده بيان فرماييد.

اين كه گفته شده در قديم مردم نميخواستند به خداي واقعي ايمان بياورند، مخالف تاريخ و بيان وحي است. به بيان كتابهاي آسماني و شهادت ديرينهشناسي تاريخي، خداشناسي سابقهاي به اندازه سابقه عمر بشر دارد و اولين انسان (حضرت آدم (ع)) موحد و انسان كامل بود و بعد از آن نيز پيوسته موحدان در نسل بشر بودهاند. البته از همان ابتدا انحراف، شرك و كفر نيز حاصل شد.

انكار خدا و دهريگري در تاريخ بشر نمود زيادي نداشته است و غالب انسانهاي منحرف - اكثريت قريب به اتفاق آنها - وجود خدا و خالقيّت او را قبول داشتهاند و كم بودهاند كساني كه وجود خدا را انكار كنند و جهان را بدون مبدأ بشمارند. انحراف اساسي و فراگير، شرك و مظاهر مختلف آن بوده است. غالب انسانهاي منحرف در ربوبيت و الوهيّت براي خدا شريك تراشيده و متوجه اين خدايان فرضي و شركاي تخيّلي شدهاند و استدلالشان اين بوده است كه خداي خالق، اجلّ و بلند مرتبهتر از آن است كه مورد توجه و عبادت ما انسانهاي حقير واقع شود بلكه ما بايد ارباب و شركاي او را كه نسبت به او دون مرتبه هستند، بپرستيم تا آنان شفعاي ما در درگاه خدا شوند.

{P- زمر (39)، آيه 3. P}

گرايش بشر به خدايان ديدني و محسوس و ملموس از بعد مادي او سرچشمه ميگيرد. انسانها به خاطر انس به طبيعت برايشان سخت است كه خداي ناديدني و بلند مرتبهتر از فهم و درك خود را معتقد شوند و بپرستند و با توجه به همين انس به محسوسات، به دنبال خداي مشهود هستند.

اين از بعد اعتقادي؛ اما از بعد عملي غالب انسانها خدا را باور دارند ولي چون طريق بندگي مخالف خواست و هواي نفس و شهوات است و حداقل در ابتدا رنج و زحمت و مشقّت دارد و از طرفي ماديات و شهوانيات در دسترس، سهل الوصول و لذيذ هستند، در عمل از پيمودن راه بندگي وا ميمانند و رهرو راه شهوت و نفس ميگردند.

بنابراين غالب انسانها در گذشته و حال به خداي خالق اعتقاد داشته و دارند ولي بسياري از آنها با توجيههاي سست، براي خدا در الوهيّت و ربوبيّت شريك تراشيده و به شرك اعتقادي، مبتلا گشته يا در عمل پيرو هوي و هوس شده و مشرك عملي ميشوند.